Wat in juli 2019 begon met een positieve zwangerschapstest is best rap anders uitgedraaid. Een aantal echo’s lieten uitschijnen dat alles goed ging met jou… terwijl het er na de uitslag van de NIP-test op 12 weken helemaal anders uitzag. We kwamen dingen te weten die je niet direct op de echo kon waarnemen. De uitslag vertelde ons dat jij trisomie 13 had (dit sloeg in als een bom, maar we wilden het niet geloven).
In september 2019 werden er heel wat gesprekken en onderzoeken gepland bij professoren in het UZ Gent. Op 26 september 2019 vond een vruchtwaterpunctie plaats, iets waar ik enorm veel schrik voor had. Jouw papa, de verpleging en gynaecoloog van het UZ hebben mij rustig gehouden, want ik heb heel wat traantjes gelaten omdat er paniek was bij mij, paniek dat er ook maar iets zou kunnen gebeuren. Een vruchtwaterpunctie verloopt niet altijd zonder gevolgen, maar je werd door de verpleging goed opgevolgd via de echo, terwijl de gynaecoloog de punctie uitvoerde. De punctie gebeurde om te weten of de NIP-test 100% juist was en om een antwoord te krijgen.
De uitslag volgde enkele dagen later. Op 2 oktober 2019 stond ik op mijn toenmalig werk toen ik telefoon kreeg van een nummer dat ik niet kende. Ik nam op en het was UZ Gent met de vreselijkste telefoon die ik ooit kon krijgen: “Jullie meisje heeft trisomie 13.”
Ik barstte in tranen uit, ben naar huis gegaan en heb alles aan jouw papa verteld met alle nodige tranen. Nog 1 weekje hebben wij jou mogen delen en jouw schopjes, bewegingen en hikjes mogen voelen. Nog zoveel hebben we tegen dat bolle buikje gepraat, wetende dat je ons kon horen. Nog 1 weekje lekker in jouw warme huisje dicht bij mama.
In die week hadden we op 8 oktober 2019 ’s avonds een afspraak bij de gynaecoloog. Dit was de zwaarste afspraak, wetende dat we jou voor de laatste keer op echo zouden zien en jouw hartje voor de laatste keer zouden horen kloppen. De tranen rolden van onze wangen. Die avond heeft de gynaecoloog de materniteit AZ Rivierenland Bornem verwittigd dat we gingen binnenkomen. Daar aangekomen werden we warm en medelevend onthaald door de vroedvrouwen. Die avond/nacht is de bevalling begonnen en 9 oktober 2019 ben jij stilgeboren om 13.37 uur. Tijdens de bevalling werden we goed bijgestaan door de vroedvrouwen die bij ons waren, alsook door alle andere vroedvrouwen in de momenten daarna.
De familie is jou die avond komen bewonderen, maar tegelijk ook afscheid komen nemen. Ik mocht van de vroedvrouwen kleertjes kiezen die jij mocht aandoen. Boven De Wolken kwam de dag nadien langs om levenslange herinneringen vast te leggen. Wij hadden Bart Boodts, en we zijn hem tot de dag van vandaag nog altijd dankbaar voor deze mooie foto’s van ons mooi lief prinsesje.
Wanneer ik werd ontslagen uit het ziekenhuis kwam de begrafenisondernemer jou de dag nadien halen. We zijn jou nog iedere dag gaan bezoeken bij de begrafenisondernemer, ik heb jou nog vastgepakt en kusjes gegeven. We beslisten om jou te laten cremeren en jou naar huis te laten komen. De plek waar je thuishoort, bij ons.
Wij dragen jou voor altijd mee in ons warm hartje, lieve kleine meid.
Jouw broers, papa en mama zien jou graag!
