Na een miskraam vorig jaar waar ik enorm heb vanaf gezien, kwam er opnieuw een lichtpuntje in ons leven. Begin april dit jaar ontdekte ik dat ik opnieuw zwanger was. Toch bleef het elke echo spannend afwachten, de cruciale weken waar je telkens door moet…
Yes, de nipt test was goed! Weer een geruststelling. We wisten ook het geslacht. We zouden samen een zoontje verwachten. Wat keken we er enorm naar uit om jou te ontmoeten en om mama en papa te worden begin december. Om voor jou te zorgen, jou te knuffelen, kusjes te geven, kortom om jou alle liefde te geven die je verdient.
Helaas bleef onze roze wolk niet lang duren. Op 16 weken ging ik alleen en zorgeloos naar de volgende echo. Daar ontdekte de gynaecologe dat er iets mis was met jouw hartje… Bam, weer een slag in ons gezicht. Ik barstte in tranen uit. We werden doorverwezen naar Leuven. Op 17 weken zagen ze dat je een ernstige hartafwijking had, genaamd ‘Tetralogie van Fallot’, maar ze konden op dat moment nog niet zien of je een hartklep had of niet.
Opnieuw moesten we wachten tot de 20 weken echo. Weer leven tussen hoop, onzekerheid, onwetendheid en verdriet. Niet weten wat ons nog te wachten zou staan… We kwamen toen te weten dat de hartklep er niet zou zijn en dat deze te klein was om te kunnen functioneren. Het gesprek met de kindercardioloog was hoopgevend. Jouw hartklep zou om de 15 jaar vervangen moeten worden door een operatie, maar je zou wel een normaal leven leiden met regelmatige controles. Toch raadden ze ons aan om een vruchtwaterpunctie te doen om een bijkomende afwijking uit te sluiten.
Jammer genoeg kwam deze afwijking erbij, genaamd ‘22q11.2 deletie syndroom’ waardoor er een stukje van chromosoon 22 ontbreekt. Dit zou voor veel ontwikkelingsproblemen in de toekomst zorgen. Dan moeten wij de meest moeilijke beslissing uit ons leven nemen die niemand zou moeten maken: ‘Kiezen wij om de zwangerschap verder te zetten of om deze af te breken?’ Ons zoontje zou een leven vol zorgen gehad hebben en dit wilden wij niet. Hij verdiende een mooie en zorgeloze toekomst en dat was hem niet gegund daardoor. Onze beslissing is uit liefde gemaakt en kozen ervoor om de zwangerschap af te breken…
We hebben ook onze genetica laten onderzoeken en ze hebben niets in ons bloed teruggevonden. Gewoon pech gehad, door een fout van de natuur. Opgelucht dat er niets is teruggevonden bij ons, maar eens zo frustrerend en pijnlijk dat ons zoontje geen eerlijke kans heeft gekregen op een normaal en zorgeloos leven.
Op 8 augustus 2024 is ons zoontje Sem* stilgeboren in Leuven op 23 weken.
Hij woog 570 gram en was 30 cm groot. Wat was je klein en zo mooi. Perfect, alle lichaamsdelen had je al. Alleen moest je nog een beetje groeien. Zo gek dat je al uiterlijke kenmerken van ons kon zien bij jou. Mama’s mond en lippen, papa’s neus en onze haarkleur. We werden voor de eerste keer mama en papa. Al voelt dat zo niet aan, omdat we jou hebben verloren…
We zijn tegelijkertijd trots op Sem, maar zoveel pijn en verdriet hebben we nog nooit gevoeld. Dit gevoel kan je niet beschrijven. Het is gewoon verschrikkelijk om dit te moeten meemaken. Zoiets zou bij niemand mogen gebeuren, een kind verliezen. Dit verdient niemand.
Bedankt aan Boven De Wolken en Berrefonds voor de prachtige foto’s die we van Sem hebben, voor de koesterkoffer… Ook een welgemeende dankjewel aan de artsen, vroedvrouwen en de casemanagers in UZ Leuven – Gasthuisberg voor de goede opvolging en begeleiding. Om naar ons te luisteren wanneer we het moeilijk hadden, om ervoor te zorgen dat Sem een mooi en intiem afscheid heeft gekregen die hij verdiende en nog zoveel meer.
Lieve Sem, mama en papa houden van jou tot aan de maan en terug. We zijn trots op jou. Je zit voor altijd in ons hart en in onze gedachten. Je zal voor altijd ons eerste kindje zijn en deel uitmaken van ons gezin. Bij ons thuis heb je een mooi plekje gekregen, zodat je dicht bij ons bent. Vergeten doen we jou nooit! Onze kinderwens blijft enorm groot, dus we hopen dat Sem ooit grote broer mag worden. Wat zal hij dan van hierboven op een wolkje fier met ons meekijken…
