Lieve Romy,
Al 1 maandje zonder jou. Alles is zo stil. Geen stampjes meer in mijn buik. Ons perfect gezonde kleine meisje.
Ons eerste kindje. Ons geluk compleet. Alles was oké, geen wolkje aan de hemel. Zo beweeglijk op de echo’s. Stampertje, jouw eerste naam.
Toen brak mijn water. Alles weg. 22 weken en 5 dagen. Niet levensvatbaar, raast het door mijn hoofd. Ik besefte het meteen.
Huilen in de rolstoel op weg naar het verloskwartier. De blik van de gynaecologe bij de echo, het was gedaan. We zouden je verliezen, ook al klopte je hartje nog.
Ik panikeerde, wou dat alles zo snel mogelijk over was, maar toen de beval
ling ingeleid zou worden, besefte ik dat jij er dan ook sneller niet meer zou zijn.
Dus hebben we gewacht. Tot jij er niet meer was. Wachten tot ons kindje stierf. Je hartje klopte trager. Ik durfde niet te luisteren. Het deed te veel pijn.
Mijn lieve meisje, helemaal gezond. Nooit zou ik in je ogen kijken.
Het enige mooie dat ons nog restte was jou ontmoeten. Daar keek ik zo naar uit. Jouw gezichtje zien, was al dat telde.
De volgende ochtend ben je geboren. Een stil en mooi moment. Jou eindelijk in onze armen sluiten. Een nieuw gezinnetje ontstond.
Een lief gezichtje met gesloten oogjes, een mooi poppetje, weerloos overgedragen aan de sterren. Jouw avontuur moest nog beginnen. Slaap zacht, mijn kleine Doornroosje.
Papa-oort
jes, mama-handjes, je neusje, een volmaakt bolletje. Het mooiste mondje ooit. Ik kan me je lachje helemaal inbeelden. Zo wondermooi, het maakt me blij.
Een weekje ben je bij ons geweest. Een weekje hebben we je gekend. Zo verliefd op jou. Je lijfje zo dichtbij. Alles zo goed mogelijk onthouden. Voor straks, als jij er niet meer bent. Stilstaan. Leven tussen wat ooit, maar nooit zou zijn.
En dan jou afgeven. In de sterrentuin. Je dekentje weer openen, nog een laatste keer kijken, in de zomerzon. Met blote voeten, de aarde voelend waarin jij zou slapen. Je dekentje voor altijd sluiten was het moeilijkste dat ik ooit moest doen. Jij ruilde mijn buik in voor die van onze blauwe planeet. Slaapwel, mijn kind.
Zo kort bestaan, de wereld heeft je niet gezien. Klein, spectaculair, prachtig wezentje. Jouw licht heeft maar zo kort geschenen. Jij betekent alles voor mij. In mij zal jij voor altijd leven.
Ik zal je zien lachen en rennen door het gras. Je ogen open, stralend als de zon. Wij blijven voor altijd samen, elk moment van de dag en in mijn dromen.
Jij en ik. Mijn lieve Romy.
Voor altijd jij.
Liefs,
Mama
