Het begon allemaal op 8 november. Ik had het gevoel dat ik opnieuw zwanger was na mijn miskraam, dus besloot ik een test te doen. Meteen verschenen er al 2 streepjes. Ik was heel blij, maar ook heel angstig omdat ik dacht dat het opnieuw kon misgaan.
Twee weken later konden we terecht bij de gynaecoloog voor een echo. Wat was ik blij dat ik een kloppend hartje zag! De weken gingen traag, maar alle controles waren steeds goed.
Op 11 januari moest ik een vlokkentest doen omdat ik een chromosoomafwijking draag die in de familie zit en er was 50% kans om het door te geven. De vlokkentest ging goed, maar ons zoontje Noah vond het duidelijk niet zo fijn. Hij duwde steeds met zijn handje het buisje weg, ik vond het zo schattig om te zien.
Op 15 januari kreeg ik van het ziekenhuis telefoon met de resultaten. De woorden: “Het is niet goed” kwamen heel hard binnen. Ik kon niet geloven dat ons zoontje de afwijking had. Omdat we hem niet wouden laten lijden, besloten we om de zwangerschap af te breken. De moeilijkste beslissing in mijn leven, maar de beste voor hem omdat de afwijking mentaal heel zwaar is.
Die vrijdagavond konden we nog terecht bij de gynaecoloog. Ik mocht hem nog één keer zien en hoorde nog één keer zijn hartje. Daar lag ik dan, te kijken naar mijn mooie mannetje, zo vrolijk aan het spelen, terwijl ik besefte dat hij binnenkort niet meer in mijn buik zou zitten. Toen wist ik ook dat het een jongetje was. We bespraken met de gynaecoloog de opties. Ik koos voor een bevalling, want ik wou mijn zoontje nog zien en vastnemen. De bevalling zou woensdag plaatsvinden.
Op woensdag 20 januari kreeg ik rond 9.00 uur de eerste pilletjes toegediend. Ik kreeg al snel hevige weeën, was misselijk, kreeg koorts en begon te schudden. Daarom kreeg ik een epidurale, wat was ik blij dat ik die had.
Rond 12.30 uur kwam de gynaecoloog de tweede keer de pilletjes toedienen. Rond 13.45 uur brak ineens mijn water. Uiteindelijk is onze prachtige sterrenzoon om 14.10 uur geboren en hij kreeg de naam Noah. Hij was prachtig, alles zat erop en eraan. Ik heb mijn mannetje zoveel mogelijk vastgehouden en nu staat hij bij mij thuis en heeft hij een heel mooi plekje gekregen.
