Hallo, mijn naam is Lucas Peeters. In het begin leek ik een heel gelukkig en gezond jongetje dat samen met mijn broer lekker groeide in mama’s buikje. Wat waren mama en papa blij met ons. Tot bij de 20 wekenecho bleek dat mijn handjes en voetjes krom groeiden. Mama en papa gingen naar Leuven voor meer onderzoeken en uitleg. Na elke echo werd het steeds duidelijker dat het niet goed ging met mij. Mijn gewrichten verstijfden zodat ik niet meer kon bewegen. Ook bleek dat ik ernstige afwijkingen had in mijn hersenen. Wat waren mama en papa gebroken door dit nieuws. Ze kregen te horen wat voor operaties mij te wachten stonden als ik geboren zou worden met mijn broer. En dat de kansen heel klein waren dat ik een mooi leven zou kunnen leiden. Ze kregen ook de optie om mij vredig te laten inslapen in mama haar buikje. Mama en papa hebben uiteindelijk de ergste beslissing ooit gemaakt in hun leven en lieten mij vredig inslapen, zonder pijn en afzien. Mama en papa wouden mij niet laten afzien in vele operaties, want ze wisten dat er geen kansen waren voor mij. Ik ben stilgeboren, samen met mijn broertje Lars, die gelukkig kerngezond is. Samen kwamen wij op 6 september 2023 op de wereld. Ik, Lucas, als hun kleine held, hun engeltje, en mijn broer Lars als hun loebasje. Mama kon ons dragen tot 35 weken en 5 dagen.
Lucas zal voor altijd onze kleine held blijven, onze kleine vlinder. Onze liefde voor jou reikt tot boven en terug. Elke dag die wij beleven staat ook in het teken van jou. In de korte tijd dat wij jou bij ons hadden, heb ik ook kunnen genieten van jou te zien. Wat leek je toch op mama, en Lars op papa. Lieve schat, ondanks alles was jij zo’n mooi baby’tje. Je naam valt nog dagelijks hier in huis, jouw broer en zus beschouwen jou als een vlinder die vaak voorbij komt gevlogen. Mama en papa praten graag over hoe jij dingen gedaan zou hebben. Kan jij nu ook al lopen, hierboven? Ben jij nu ook al zo’n kleine bandiet zoals jouw broertje? Zou jij ook de hele dag dada roepen en graag mee buiten gaan? Was jij altijd wat kleiner geweest dan jouw broertje Lars of had je jouw groei ingehaald? Allemaal dingen die wij ons afvragen. Woorden schieten zelfs nog tekort om alles op te sommen of om te vertellen hoe we ons nu voelen. Wij zijn zo trots als ouders om jou onze zoon te mogen noemen. We houden zoveel van jou, elke dag opnieuw.
Ik deel graag nog een gedichtje van op je begrafenis.
Toekomst
Ik hou van jou
Voor de rest van mijn leven
En het is zo ontzettend oneerlijk
Dat ik je al mijn liefde niet in het echt kan geven
Geen kusjes en knuffels
Geen gekietel en gelach
Geen slapend kindje in mijn armen
Waar ik van genieten mag
Geen eerste stapjes en eerste woordjes
Jouw bedje zo stil en leeg
Ik mis niet alleen jou heel erg
Maar ook de toekomst
Die ik nooit samen met jou kreeg
Ik wil Boven De Wolken ook enorm bedanken om zulke mooie foto’s te maken van ons kleintje. We kunnen ze blijven koesteren en bekijken. Ook omdat wij zo onze tweeling mooi samen hebben op foto’s. Ik ben jullie enorm dankbaar.
