Icoon ster | Boven De Wolken

Esmée*

Esméetje, Ik schrijf ons verhaal neer op de dag dat jij geboren had moeten worden, 11 maart 2022. Een lentedag waarop de zon en de wind elkaar afwisselden. De zon heb jij nooit... verder lezen

Esméetje,

Ik schrijf ons verhaal neer op de dag dat jij geboren had moeten worden, 11 maart 2022. Een lentedag waarop de zon en de wind elkaar afwisselden. De zon heb jij nooit gezien, op die 10 dagen dat jij in ons leven was, is er alleen maar regen gevallen.

Ons verhaal begint ergens eind juni 2021 met een positieve zwangerschapstest. We waren voorzichtig gelukkig. Zou het geluk dan toch eens aan onze kant mogen staan? In juli hadden we de eerste controle bij de gynaecoloog. Alles zag er goed uit, we konden jouw hartje horen kloppen. De volgende controles verliepen ook allemaal prima, maar ik werd extra in de gaten gehouden omdat mijn bloeddruk telkens te hoog was.

We kwamen ondertussen ook te weten dat je een meisje was, dus we konden beginnen met shoppen en het zoeken naar een mooie naam voor jou. Ik was nu bijna 15 weken zwanger en het werd tijd om onze vrienden en collega’s in te lichten dat jij op komst was.

Ondanks de goede uitslag van de NIPT en de echo’s die telkens perfect waren, vond ik het moeilijk om van jou te genieten. Het bleef toch in mijn hoofd spoken dat het nog altijd mis kon gaan.

Eind oktober stond de 20 wekenecho gepland. Jij was al helemaal af, we zagen jouw handjes, voetjes, jouw maag en ruggengraat. Nu moest je alleen nog groeien, veel groeien. Maar opnieuw was mijn bloeddruk hoog, 16/10, nog hoger dan bij de vorige controles. De gynaecoloog besliste om de suikertest die gepland stond op 26 weken uit voorzorg te vervroegen naar 24 weken. Er werd ook nog een extra echo ingepland. Maar waarschijnlijk was er niks aan de hand, veel zwangere vrouwen hebben een verhoogde bloeddruk en dat hoeft niet erg te zijn. Jij groeide in elk geval wel goed.

In de weken hierna had ik regelmatig last van pijn in mijn rug, tussen mijn schouderbladen. Ik was ’s nachts soms uren wakker van de pijn, niks hielp ertegen. Ik dacht dat dit ook wel een kwaaltje was dat bij de zwangerschap hoorde.

Op donderdag 18 november ging ik naar het ziekenhuis voor de suikertest. Opnieuw werd mijn bloeddruk gemeten en die bleek gevaarlijk hoog te zijn: 18/12. Er werden 10 buisjes bloed afgenomen en ik mocht naar huis gaan met een voorschrift voor bloeddrukverlagers.

De dag erna kreeg ik ’s ochtends telefoon dat ik zo snel mogelijk terug naar het ziekenhuis moest komen omdat mijn bloedwaarden niet oké waren. Jij zat toen exact 24 weken in mijn buik. Aangekomen in het ziekenhuis werd ik naar een kamer gebracht en aan de monitor en bloeddrukmeter gelegd en werden er nog extra bloedafnames gedaan. Die middag kreeg ik te horen dat ik leed aan ernstige pre-eclampsie en hellp-syndroom en dat ik zo snel mogelijk naar het AZ Sint-Jan in Brugge moest. Er zat veel te veel eiwit in mijn urine, mijn leverwaarden waren serieus verhoogd, mijn rode bloedcellen waren te laag en mijn bloedplaatjes ook veel te laag. Ik had wel al eens vaag van pre-eclampsie gehoord maar hellp was mij totaal vreemd. Op dat moment was ik in de veronderstelling dat ik nog 3,5 maanden in het ziekenhuis zou liggen.

Aangekomen in Brugge moesten we ons aanmelden via de spoedopname. We werden naar de zevende verdieping gebracht en daar stond al een vroedvrouw klaar. Ik kwam terecht op de afdeling MIC, maternal intensive care. Ik kreeg een hoop papieren om in te vullen en er werden veel vragen gesteld waarover ik nog amper had nagedacht, vragen die niemand ooit hoopt te beantwoorden.

Als jij tussen de 24 en 26 weken geboren zou worden, moesten we beslissen of er wel of niet een behandeling opgestart zou worden. We beslisten dat de artsen er alles aan moesten doen om jou te redden. Die avond zouden ze nog starten met longrijpers in te spuiten. Even later kreeg ik een echo waarop te zien was dat alles goed ging met jou. Nu besefte ik wel hoe ernstig het was. Ik zou zeker geen 3 maanden in het ziekenhuis liggen, maar ik was er rotsvast van overtuigd dat we dit wel nog enkele weken konden rekken.

Na drie dagen vol controles, bloedonderzoeken die met het uur slechter werden, 5 kilo extra aan vocht en 2 hellp-crisissen, werd op 23 november beslist om jou geboren te laten worden. Je werd geboren met een spoedkeizersnede en ik werd onder volledige narcose gebracht. 550 gram woog je. Piepklein maar toch zo volmaakt.

Om 10.42 uur werd je geboren en wij mochten jou om 17 uur voor de eerste keer zien. Ik kon je heel moeilijk zien vanuit mijn ziekenhuisbed, met al die draadjes aan jouw lijfje en in dekentjes gewikkeld, ik zag alleen dat je echt heel mini was. De volgende dagen werd ik telkens een klein beetje beter, en ook jij deed het heel goed. We kregen te horen van de artsen dat je geen hersenbloedingen had gekregen in de eerste dagen en dat jouw overlevingskansen hierdoor veel hoger waren geworden. We hadden dus goede hoop dat alles goed zou komen met jou.

We mochten helpen om jouw pamper te verversen en gaven jou gaasjes met melk waar je op sabbelde. Je was erg actief en altijd druk in de weer met jouw handjes en voetjes. Ik dacht voordien altijd dat premature baby’s vooral sliepen, maar dat was bij jou zeker niet het geval. Toen je een week oud was, werd de beademing een stukje afgebouwd omdat je zelf begon mee te ademen. Dit was een grote stap vooruit. Helaas maar van korte duur. Je kreeg een infectie. Je werd weer aan de trilbeademing gelegd zoals de eerste dagen na je geboorte. Het was wachten tot de antibiotica zou aanslaan.

Op vrijdagochtend 3 december overleed je in onze armen. Het heeft niet mogen zijn.

Door Pauline van Boven De Wolken (die ook verpleegster is op de afdeling neonatologie) hebben we een mooie herinnering aan jou, de eerste maar ook de laatste foto’s zonder buisjes en slangetjes.

Jij, wonder van mij,
Weet dat ik altijd van je hou.

Hun ervaring in beeld

Deze ouders kozen ervoor om enkele van hun intiemste momentopnames met jullie te delen.

Sfeerbeeld Boven De Wolken
Sfeerbeeld Boven De Wolken

Deel jouw verhaal met andere sterrenouders

Wens je andere sterrenouders een hart onder de riem te steken of jouw verhaal en dat van jouw sterretje te delen?

Bezorg ons jouw verhaal of persoonlijke ervaringen met Boven De Wolken en wij zorgen ervoor dat dit een mooi plaatsje krijgt op onze website.

Sfeerbeeld VZW Boven De Wolken | Gratis professionele fotosessies voor sterrenouders
Iconen sterren | Boven De Wolken

Steun ons of word vrijwilliger

Boven De Wolken wil haar fotosessies blijven aanbieden aan alle sterrenouders in België. Als niet-gesubsidieerde vzw zijn ze volledig afhankelijk van giften en van de dagelijkse liefdevolle inzet van honderden vrijwilligers. Wil jij ons helpen? Dat kan op veel manieren!

Sfeerbeeld VZW Boven De Wolken | Gratis professionele fotosessies voor sterrenouders
close