Annelore
23 februari 2022: deze dag zouden we te weten komen of we zwanger waren of niet. En jawel, we kregen positief nieuws, we waren zwanger. Met een bang hartje keken we uit naar de week erna, naar een nieuwe bloedafname. Op 2 maart was de hCG-waarde goed gestegen, we waren zo blij en keken ernaar uit om je de eerste keer te ontmoeten.
18 maart 2022 hadden we onze eerste echo op 5 weken zwangerschap. Ooh wat was ze toch nog klein. We kregen de info dat haar hartslagje niet vlug genoeg was en dat ze heel klein was. Natuurlijk voel je je dan niet op je gemak.
24 maart 2022 kregen we onze 2de echo op 7 weken zwangerschap. Ooh wat waren we blij om te horen dat alles perfect met haar ging!
27 april 2022: de 12 wekenecho. Wat was ze actief. Wat voor ons een voordeel was, want de gynaecoloog vertelde ons dat we een meisje kregen. Natuurlijk was het wachten op de uitslag van de nip-test, maar ook die bevestigde dat we een meisje kregen! We konden eindelijk genieten van onze zwangerschap en voelden haar bewegen, wat zo magisch was. Ook bij de volgende afspraken bij de gynaecoloog was alles perfect.
19 juli 2022: echo op 24 weken zwangerschap. De gynaecoloog vertelde me dat ik iets minder vruchtwater had, maar dat alles perfect was met haar. Ik had zelf wel stress, want we waren juist begonnen aan onze verbouwingen.
Opeens voelde ik haar minder en minder bewegen, ik dacht: ja, ik heb veel stress, ze voelt dat ook. Maar opeens zei mijn gevoel: dit is niet meer oké.
1 augustus 2022: ik vertrok naar het werk, maar vertelde mijn man dat ik voor de zekerheid naar de gynaecoloog ging bellen. Dit deed ik ook, en in de namiddag mocht ik langs gaan… en toen hadden we de paniek van ons leven. Ik had nog minder vruchtwater en ons dochtertje had een herseninfarct opgelopen. Ze hingen mij aan de monitor om haar hartslagje in het oog te houden en ik kreeg al voor de zekerheid een spuitje voor longrijping. Ik moest die nacht in het ziekenhuis blijven, maar natuurlijk sliep ik niet. Ik probeerde me kalm te houden voor haar.
2 augustus 2022: in de ochtend kreeg ik nog een echo en toen zagen we dat ze echt moeite had om te overleven in de buik. Ik heb toen beslist dat ik de dag zelf ging bevallen met een keizersnede, op 26 weken. Ik belde mijn man en vroeg hem om te komen omdat we ons dochtertje gingen ontmoeten.
En ja, om 15.50 uur, met een gewichtje van 525 gram en 32 cm en met de naam Annelore Lemmens kwam ons prinsesje op de wereld. Ze hoorde de stem van haar papa en deed haar oogjes wijd open.
Natuurlijk stond ik niet stil bij het genezen van de keizersnede, we wouden bij onze dochter zijn. We wisten dat ze aan haar rechterkant verlamd zou zijn door haar herseninfarct in de buik, maar voor de rest was ze gezond. Ik zat al helemaal op de roze wolk met Annelore, maar mijn man wou meer informatie. De onderzoeken liepen voort, maar we genoten met volle teugen van onze Annelore. De zorg die we haar konden geven met de hulp van de verpleging op de neonatologie gaven we met veel liefde.
Op 7 augustus ontmoette Annelore voor het eerst haar grote broer Roy en zus Roos. Dat was zo een prachtig moment!
9 augustus 2022: Annelore was een weekje oud en mocht voor het eerst op mij liggen. Ik was zo fier, want ik mocht voor het eerst ons dochtertje vastnemen! Maar al snel was de vreugde voorbij…
Op 11 augustus 2022 kregen we al de informatie over Annelore. Haar hersenen hielden vocht op en dat bracht hen schade toe. Een operatie om met een buisje in haar hoofd het vocht weg te nemen kon een oplossing zijn, maar de schade in haar hersenen had ervoor gezorgd dat ze heel zwaar gehandicapt zou zijn, met een zware mentale beperking. Ze zou ons niet herkennen en niet weten wie ze zelf was.
Het was de moeilijkste beslissing in ons leven, maar we wouden ons prinsesje dit niet aandoen. We hebben ervoor gekozen om haar op haar tempo te laten gaan, want ooh, wat was ze een vechtertje. Op dat moment mocht iedereen die haar wou ontmoeten haar ook echt zien. Haar meters hebben haar vastgenomen in hun armen. Ze heeft haar grootouders ontmoet, tantes en nonkels, en ook haar overgrootmoeder.
15 augustus 2022: deze dag is ons klein prinsesje gedoopt door de priester van het ziekenhuis. Wat was ze mooi in haar doopkleedje, een echt prinsesje! Maar ik en mijn man voelden dat het ook tijd was om haar te laten gaan… In de namiddag is ze in onze armen overleden en vond ze de rust die ze verdiende.
We zullen haar nooit vergeten, wat voor vechtertje ze is geweest, en we blijven trots dat ze ons de kans heeft gegeven om ons te leren kennen en wij haar
