Geen nieuwe schooltas
Geen nieuwe jas
Geen lieve juf die zegt: “Marcel, welkom in onze klas”
Geen drie brooddozen die klaarstaan om gevuld te worden
Geen eerste septemberfoto voor jou…
Maar dit jaar wel een 1 september met een rouwrandje…
Normaal was deze zomer een zomer geweest waarin je zindelijk was geworden. We zouden eerst je schooltas kopen, waarschijnlijk online. Eentje net zoals die van zus en broer, de schooltas van jouw doudou. De Wally-schooltas van Lilliputiens. Je zou een groene bentobrooddoos krijgen. Mama zou je schooltas al goed op voorhand klaarzetten en ze jou open en toe leren doen. We hadden samen met ons vijfjes afgeteld naar 1 september, voor die spannende dag. Want het zou JOUW eerste schooldag zijn. Je zou bij juf Veerle of juf An zitten, in een warme klas met een superlieve juf die van jouw eerste schooldag de mooiste dag zou maken. Mama zou traantjes wegpinken als ze zelf naar school zou rijden, aangekomen op haar school zou ze maar wachten op die eerste schooldagfoto van papa. Ik zou dan blinken als ik die prachtige drie kinderen voor onze nieuwe voordeur zou zien staan en wat zou ik o zo fier zijn als ik jou mocht komen afhalen na zo’n dag vol plezier.
Maar het is geen normale zomer, integendeel… het was een coronazomer.
Een zomer waarin opruimen centraal stond. De nieuwe keuken en berging inrichten, samen met @nelecolle mijn bureau aanpakken (mja ik weet het, die foto’s moet ik nog steeds online zetten en die van de keuken en berging ook), maar ook de garage en het tuinhuis werden volgens de nelecollestijl aangepakt met labels natuurlijk. Maar dan kwam een van de moeilijkste opruimklussen… jouw kamer… Lieve Marcel*, we haalden je bedje uit elkaar, we zorgden voor een mooi plaatsje op zolder voor je bedje en houden het bij voor onze kleinkinderen. We hangen je pyjama erbij in het kastje en leggen je dekentje (ongewassen! ook al ruikt het al niet meer naar jou, het is enkel nog het gedacht) bij je pyjama. Weet dat ik je altijd graag blijf zien, weet dat we je nooit zullen vergeten, ook al bergen we stilletjes aan meer en meer op en proberen we met onze herinneringen aan jou verder te leven. Of toch proberen… zo maakten we van jouw kamertje een gezellige speelkamer. Geen schrik hoor, het zal altijd jouw kamertje blijven, ook voor onze twins.
Lieve schat,
Het is al twee jaar en een half dat we je moeten missen. Het blijft steeds de moeilijkste opdracht, jou te moeten missen. We proberen, elke keer opnieuw en opnieuw en opnieuw… Maar missen kan alleen als je van iemand houdt. Lieve Marcel*, mijn liefde voor jou is verder dan de zon, dieper dan zee, hoger dan de mooiste regenboog, gewoon onbeschrijfbaar…
Marcellebel, ik wens jou hierboven een fijne eerste september!
https://www.sterrekevoormarcelleke.be/
