Mijn naam is Sandra en ik woon in de stille Kempen met mijn man Guy, onze honden en onze alpaca’s.
Ik heb 2 kinderen en 2 pluskinderen die bijna allemaal (zo goed als) het nest verlaten hebben.
Fotografie zat van kinds af in mijn bloed, ik nam al heel jong het fototoestel van mijn ouders in de hand om foto’s te maken. Bepaalde composities, kleuren, vormen… het trok mijn aandacht. Gaandeweg ging ik natuurlijk mijn kinderen fotograferen, daarna een bevriend koppel dat in het huwelijk trad en zo rolde ik via cursussen verder en verder in de fotografiewereld en bleek ik heel graag gezinnen te fotograferen.
Toen een fotografe in haar instastories liet weten op weg te zijn voor Boven de Wolken, werd mijn interesse gewekt. Ik wilde al langer iets doen voor mensen, iets betekenisvol doen in mijn leven en als dat dan via fotografie kon… zou dat niet geweldig zijn?!
Met kloppend hart gaf ik mij op als stagiaire en met knikkende knieën ging ik mee op pad. Het bleek voor mij een schot in de roos!
Het gevoel dat je krijgt wanneer je de mensen mag ondersteunen in de moeilijkste dagen in hun leven en hen iets waardevols kan schenken, de dankbaarheid van de ouders… het is van onschatbare waarde en met geen pen te beschrijven.
Inmiddels behoor ik 2 jaar tot de BDW-familie en mocht ik al heel wat sterrenkindjes fotograferen, van heel ieniemieni tot helemaal klaar om de wereld te leren kennen, maar helaas mocht het niet zijn.
Soms vragen mensen me: “Dan moet je toch van je hart een steen kunnen maken?”
Juist niet! Wanneer ik een sterrenkindje fotografeer, met of zonder ouders, is de kamer altijd gevuld met liefde.
Een warm gevoel borrelt op, zowel bij mezelf als bij de ouders wanneer die aanwezig zijn.
Het vraagt soms tijd… de ouders zijn overweldigd en overmand door verdriet, maar wanneer ze zien hoe wij als fotograaf heel normaal met hun kindje omgaan, wordt het voor hen makkelijker om hun kindje aan te raken en te genieten van die korte tijd die ze hebben met hun kindje.
Wanneer je (soms maanden later) dan een mailtje krijgt van de ouders om je te bedanken voor de foto’s die voor hen van onschatbare waarde gebleken zijn in hun verwerkingsproces, dan is de cirkel rond.
Zo voelt het.
Vergeten doe je ze nooit, de sterrenkindjes die je fotografeert. Eén voor één wonen ze in ons hart.
