Marie Spilliaert

Hi, ik ben Marie Spilliaert, 21 jaar jong en sinds oktober 2021 trotse vrijwilliger bij Boven De
Wolken als fotografe.
In 2019 startte ik mijn opleiding fotografie aan Narafi, te Vorst. Een opleiding waarin ik mijn passie
ten volle kon tonen aan anderen.
Verscheidene mensen kwamen voor mijn lens staan. Van Newborn’s tot zwangere mama’s en de
mooiste koppels. Fotografie is sindsdien de passie waarin ik mijn creativiteit de vrije loop kan
laten gaan.
In augustus 2020 moest mijn beste vriendin spijtig genoeg kennis maken met Boven De Wolken.
Haar zus moest hun klein wondertje afgeven…
Een groot gemis, maar voor eeuwig in hun hart. Mede dankzij de foto’s die ze gekregen hadden
van een vrijwilligersfotograaf van Boven De Wolken.
“Ik denk dat dit iets voor jou is…” zei mijn beste vriendin. “Het is echt één van de mooiste dingen
die je als fotograaf zou kunnen doen, waar de sterrenouders je eeuwig dankbaar voor zouden
zijn”.
Boven De Wolken kende ik toen nog niet, maar het bleef heel lang in mijn hoofd zitten.
“Zou ik dit wel doen?” “Ik ben nog jong, niemand gaat mij hier serieus nemen” “Mijn foto’s zijn
niet goed genoeg hiervoor”. Zoveel twijfels, maar toch bleef ik denken aan de ouders die zich in
deze situatie zouden bevinden. Overleden kindjes fotograferen is geen alledaagse fotografie, maar
toch voelde ik dat dit hetgeen was dat ik moest doen. Sterrenouders een hart onder de riem
steken door hen ‘iets’ te geven dat ze eeuwig zouden kunnen koesteren.
In oktober 2021 waagde ik mij aan een inschrijving en in april 2022 mocht ik alleen op pad als
fotografe.
Elke shoot is er eentje dat mij kippenvel bezorgt.
Geen enkele fotoshoot lijkt op elkaar.
Af en toe zijn er sterrenouders bij met stil verdriet van iets dat jammer genoeg niet heeft mogen
zijn, maar ook zijn er sterrenouders die met veel liefde en verdriet hun verhaal vertellen.
Ik kan je meegeven dat het nooit eenvoudig zal worden om de sterrenkindjes in beeld te leggen,
vooral omdat ik zelf nog niet in deze levensfase zit, maar het is het wel waard om dit te mogen
doen.
Het is bijzonder om zo dicht bij deze ouders te staan. Weten dat je kan helpen door iets kleins
achter te laten ter verwerking geeft mij de voldoening en kracht om dit te blijven doen.
Ondertussen ben ik al heel wat ziekenhuiskamers binnen gestapt om de mooiste sterrenkindjes
en sterrenouders te fotograferen. Eén voor één hebben ze een speciaal plekje in mijn hart.
Ik hoop dat ik nog lang als vrijwilliger bij Boven De Wolken kan blijven.