Fotografie is altijd al mijn meest boeiende hobby geweest – de laatste jaren vooral toegespitst op macro-opnames.. de bloemetjes en de bijtjes in al hun glorie!
Toen ik een oproep van Boven De Wolken zag voorbij komen voelde ik me meteen aangesproken.
Een moeilijk onderwerp, maar ook een hele uitdaging. Op technisch vlak – omdat het iets volledig nieuw was voor mij – maar ook op menselijk vlak: hoe zal ik kunnen omgaan met zo’n diep verdriet – wat zeg ik wel of niet tegen de ouders?
En achteraf – bij het bekijken van de foto’s – hoe verwerk ik het zelf?
Gelukkig kreeg ik na mijn eerste opdracht een ontzettend lieve mail van de ouders met zoveel dankbaarheid dat ik dacht – daar moet ik mee doorgaan. Ik doe hier iets goeds!
Als een klein talent een grote troost voor mensen kan betekenen dan geeft dat heel veel voldoening.
Ik hoop het nog lang voor zo’n mooie organisatie als Boven De Wolken te kunnen doen!
