Dat het missen oneindig is.
Dat ik onze eerste ontmoeting en alle knuffels
wel duizend keer opnieuw zou willen beleven.
Dat je het mooiste plaatsje hebt in mijn hart.
Datzelfde hart dat werd gebroken,
maar ik stilaan opnieuw probeer te lijmen.
Dat die kersverse baby van vrienden je pijn doet,
maar eigenlijk zou je blij willen zijn voor hen, maar waarom net wij?
Dat ‘wat als’ me blijft achtervolgen.
Dat ‘hoe zou je zijn’ een stukje van mijn leven beheert,
want ik had je zo graag zien groeien.
Dat er wordt verwacht je los te laten,
terwijl ik je zoveel liever voor altijd wil vasthouden en vasthouden zal ik.
Dat je me leerde wat liefde mag betekenen
en wat nu echt belangrijk is in dit leven.
Dat ik ervoor zal zorgen dat je naam wordt genoemd,
dat je mag bestaan en dat je voor altijd overal in meeleeft.
Dat jij voor mij de allermooiste bent.
Dat tranen mogen rollen. Omdat het liefde is.
Dat ik je mis.
Gewoon heel erg mis.
Tekst: Sharon Geirnaert
Formaat: 10x15cm
